25. Abril 2024

EL CONSULTORIO: Mi hijo se ha ido de viaje de fin de curso, ha comprado alcohol siendo menor y se ha emborrachado

Son muchas las personas que, en los últimos tiempos, experimentan problemas de depresión y de autoestima. Los conflictos dentro del hogar se intensifican y las parejas en crisis aumentan. Larepublicacheca.cat quiere darte la oportunidad de conocer herramientas que te permitan recuperar el control de tu vida. Hoy continuamos con la sección en que Juan Fco. Martín, terapeuta y director de Terapia Familiar Integral, y sus pacientes internautas son los protagonistas. Si estás interesado en dejar una consulta, no dudes en hacérnosla llegar a través de Facebook, Instagram o vía tfi.terapiafamiliarintegral@gmail.com. 

Trabajo en una escuela infantil y tenemos un niño que es muy agresivo con algunos compañeros y algunas monitoras. Los padres no reconocen que su hijo tenga estos comportamientos.
Gracias por este espacio Juan, mi nombre es Mariona, a ver si puedes aconsejarme que hacer en este caso. Trabajo en una escuela infantil, tenemos un niño que es muy agresivo con algunos compañeros suyos y con dos monitoras del comedor. Hace unos días la dirección del centro estuvo hablando con sus padres y la situación ha ido a peor, ya que los padres ahora también están enfadadas con las profesionales que trabajamos aquí, nos echan la culpa de todo y su hijo es siempre bueno.

¿Puede darme algún consejo? Gracias.

Hola Mariona, pues si te parece vamos a atajar este problema desde dos puntos de vista. El primero y más importante es el niño. Por un lado, para que podáis cambiar la situación es necesario vincular con el niño. Como equipo de profesionales que sois, alguna de vosotras estoy convencido de que tiene mejor relación con este jovencito, si es así, el niño puede escuchar más a esta profesional y entenderá mejor las explicaciones y se portará mejor.

Pues vamos a partir de ahí. Esta o estas profesionales seriáis las encargadas de poder dirigiros al chico, con un lenguaje claro y poniéndole los mismos limites que a los demás. Si este chico es tan conflictivo, empezaría a trabajar en pequeños grupos y después iría introduciendo al resto de la clase. Podéis empatizar en cómo se tiene que sentir una criatura para hacer lo que hace; pero solo con la empatía no se ayuda, por eso es fundamental tener una idea como equipo para que este niño tenga la oportunidad de ser uno más.

Por otro lado, los padres. La dirección del centro hizo su labor y advirtió de la situación y de las consecuencias de sí no actuaban para ayudar en esta situación. Pero vuestro trabajo es el más valioso, hacer entender a estos padres que algo está ocurriendo en casa para que este jovencito se comporte así. Lo primero es escuchar lo que nos tienen que decir los padres y las opiniones que nos trasladen, siempre y cuando no se entrometan en vuestro trabajo, ya que sois los profesionales y sabéis como actuar.

Han de saber que estáis a su lado y únicamente queréis el bien para su hijo. Para ello utilizar un lenguaje cercano, un vocabulario adaptado para la familia, utilizando sus expresiones y su nivel formativo. Tendréis que hacerles partícipes de las dificultades del comportamiento de los niños, eso sí, es crucial no juzgarles, ya que no ayuda en nada, sobre todo al niño. Lo peor que puede pasar es que cambien al niño de escuela el año que viene, que seguramente ocurra lo mismo y otros profesionales puedan abordar esta situación, seguramente con el mismo resultado.

Pero hay posibilidades de que esta familia encuentre en vuestro equipo esta ayuda y sobre todo este niño aprenda a socializar y aceptar las normas sociales como el resto. Mil gracias por vuestro trabajo en las escuelas. Un saludo.

Mi pareja es muy cabezota, me cuesta mucho que haga su parte en las tareas de la casa y cuando hablamos termina por hacerme dudar de las situaciones vividas.
Hola Juan, mi nombre es Nekane y soy de Madrid. Llevo tres años con un chico, vivimos juntos y más o menos va todo bien, pero es que es muy cabezota, le cuesta mucho entender las cosas o son blancas o negras y siempre quiere tener la última palabra. La mayoría de nuestras discusiones viene por ahí, su cabezonería y las tareas de la casa. La verdad es que ya paso de discutir, muchas veces hago yo las cosas, aunque sea su tarea. Lo que pasa es que me estoy dando cuenta de que me estoy cargando yo con todas las responsabilidades y con el trabajo y demás, no me parece justo. Y lo que más me enfada es que tiene un discurso tan elocuente que a veces me hace hasta dudar. ¿Estoy haciendo bien? Gracias.

Hola Nekane, gracias por contarnos tu situación con tu pareja

Lo que te ocurre es que tienes un problema de límites con tu pareja. Me recuerda tu relato al de una madre con un hijo adolescente que no quiere hacerse la cama, poner la mesa o lavarse los dientes. Además, si tu chico tiene buena capacidad para el lenguaje, pues lo tiene todo para poder convencerte y que nada cambie.

Vayamos por pasos, el primero es no culpabilizarte por haber llegado a esta situación, no es algo que te vaya a ayudar ni a cambiar la situación ni a tu estado anímico. Lo segundo es que te estructures tu primero, que tareas hace cada uno al día y como ha de quedar la tarea realizada. Como tercer paso es sentarte con él sin distracciones, decirle como te sientes y pedirle que no te corte mientras hablas. Y repito, decirle como te sientes, no que de tareas haces, porque las tareas, tu chico, te las puede discutir, pero lo que sientes, eso nadie te puede decir que sientes ante una situación.

El objetivo de esta charla es generar comunicación, acuerdos y establecer unos nuevos límites que ambos debéis de aceptar y estar de acuerdo. Tras esto viene lo más importante y es valorar si estos acuerdos los estáis cumpliendo. Para eso, os recomiendo que una vez a la semana, cenéis los dos a solas, sin televisión, sin móviles y podáis hablar de cómo van estos acuerdos y como os sentís el uno y el otro en la relación con estas nuevas directrices.

Si consideras que sola sería muy complicado llegar a acuerdos, ya que tu pareja tiene una gran capacidad de convencerte, te recomiendo que busques a un terapeuta especializado en parejas, os ayudara a comunicaros mejor y aprenderéis juntos a regular estas situaciones tan comunes en las parejas.

Ánimo Nekane y cuéntanos como solucionaste este conflicto que nos contentabas hoy.

Mi hijo se ha ido de viaje de fin de curso, ha comprado alcohol siendo menor y se ha emborrachado con otras dos menores. Le han expulsado del instituto y no sé qué hacer.
Hola Juan, te agradezco que puedas darme espacio en tu consulta para preguntarte un problema que tengo. Mi nombre es Marta, soy mama de un niño de 16 años. Mi hijo se ha ido de viaje de fin de curso con su clase, estuvieron varios días fuera y cuando han llegado le preguntamos a los profesores que tal había ido. Para mi sorpresa me dicen que se lo encontraron junto con otras dos chicas en estado ebrio. Este lunes fui al instituto para que me explicaran que había ocurrido y por lo que pudieron saber los profesores mi hijo compró el alcohol en una tienda y lo subieron a la habitación del hotel. Por si fuera poco, le han expulsado tres días del instituto. No sabemos qué hacer, que consecuencias ponerle, estamos muy decepcionados.

Hola Marta, gracias por contarnos esta situación que habéis vivido con vuestro hijo. Actualmente, tu hijo está en una edad en la que explorar forma parte de su crecimiento. El consumo de alcohol es una fase que, por lo general, la gran parte de los/as adolescentes suelen pasar. La gran preocupación de los padres es si ha sido algo puntual o se puede convertir en una costumbre. ¿Qué hacer como padres para corregir esta situación?

Lo primero es apoyar la decisión del instituto, hacerle entender a vuestro hijo que la sociedad pone consecuencias cuando se salta las normas. Después deberíais tener una charla con vuestro hijo. Algo que es importante que practiquéis como padres y madres es que si le decís a nuestro hijo que estáis decepcionados, sin más, vuestro hijo se alejara de vosotros y cuando esto ocurra nuevamente, no podremos ayudarle a tomar as mejores decisiones.

Os propongo que cuando habléis con él, intentéis entender que le llevó a tomar esta decisión y que consecuencias ha tenido para él, la familia y para vosotros como padres. Intentar utilizar un lenguaje clamado, preguntando que como se siente él con esta situación y que ha pensado hacer para que esto no vuelva a ocurrir. Ahora mismo, para él, solo es un proceso en su vida, una experiencia más y como no vais a poder estar las 24 horas del día con él, los 365 días del año, tenéis ayudarle a tomar buenas decisiones y si algo así vuelve a ocurrir o más grave, el mismo ha de tener a confianza de poder contároslo antes de enteraros por terceras personas y sobre todo, que siempre estaréis ahí para ayudarle.

Como consecuencias yo te sugiero dos, la primera es que mientras esté expulsado del instituto, tenga que hacer el mismo horario escolar en casa, como si estuviera en el cole, que no crea que son unas vacaciones. Por otra parte, podríais decidir un plazo de tiempo en el que no puede volver a salir, por ejemplo, no salir durante el próximo fin de semana.

Espero Marta que con estos consejos puedas reconectar con tu hijo y solucionar este momento complicado para la familia.

PUBLICITAT



Quins partits governaran a Tarragona?

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Informació bàsica respecte a protecció de dades
Responsable República Checa Press +info...
Finalitat Gestionar y moderar tus comentarios. +info...
Legitimació Consentiment de l'interessat +info...
Destinataris Automattic Inc., EEUU per filtrar spam. +info...
Drets Accedir, rectificar i esborrar les dades, així com altres drets. +info...
Informació addicional Podeu aconseguir més informació sobre protecció de dades a la pàgina de política de privadesa.

Download Best WordPress Themes Free Download
Download Premium WordPress Themes Free
Download WordPress Themes Free
Download WordPress Themes
free online course