26. Abril 2024

EL CONSULTORIO: Mi hijo se está aislando, no sé cómo ayudarle y encima mi marido no me apoya

Son muchas las personas que, en los últimos tiempos, experimentan problemas de depresión y de autoestima. Los conflictos dentro del hogar se intensifican y las parejas en crisis aumentan. Larepublicacheca.cat quiere darte la oportunidad de conocer herramientas que te permitan recuperar el control de tu vida. Hoy continuamos con la sección en que Juan Fco. Martín, terapeuta y director de Terapia Familiar Integral, y sus pacientes internautas son los protagonistas. Si estás interesado en dejar una consulta, no dudes en hacérnosla llegar a través de Facebook, Instagram o vía tfi.terapiafamiliarintegral@gmail.com. 

Mi hijo se está aislando, no sé cómo ayudarle y encima mi marido no me apoya
Estoy muy agobiada, cada día discuto mucho con mi marido por la situación con mi hijo. Le cuento, tengo un hijo de 17 años que no estudia ni trabaja, está metido siempre en su habitación, jugando a videojuegos, no se ducha, no nos hace caso en nada. Últimamente, le ha dado por ir desnudo por casa. Mi marido dice que es únicamente una fase y que tiene que encontrarse a sí mismo, pero yo no lo veo normal. Además, ha dejado de tomarse su medicación y de asistir a su psiquiatra y tengo miedo a que le pueda ocurrir algo. Por favor, necesito orientación para poder ayudar a mi hijo a ser normal. ELISABETH

Hola Elisabeth, gracias por ponerte en contacto con nosotros. Es muy dura la situación que cuentas, no solo para tu hijo, sino que también afecta al resto de la familia.

Lo primero que te aconsejaría es que tú y tu marido vayáis en la misma dirección, ya que vuestro hijo, si no os ve unidos, sufrirá las consecuencias de esta relación de pareja. Es importantísimo que sigáis, como padres, la recomendación de vuestro psiquiatra, puesto que, si vuestro hijo necesita medicación y no se la está tomando, sus dificultades diarias empeoren o se cronifiquen.

Con respecto a pautas con vuestro hijo y siendo tan mayor, os aconsejo que, más que la imposición, trabajéis unos acuerdos de mínimos. A nivel legal estáis obligados a acogerle en casa y velar por él, alimentarlo, educarlo y procurarles una formación integral y esto es innegociable hasta a la mayoría de edad.

¿Qué se puede negociar con él?, la educación (comer siempre en familia), higiene (ducharme cada día) y limpieza (orden en la habitación), si esto no ocurre tendréis que establecerle unas consecuencias (apagar el wifi durante 24 h, no poder utilizar la play hasta que lo haga…), ya que él tiene la obligación legal de obedecer a sus padres mientras permanezcan bajo su potestad y respetarles siempre.

Sobre estos acuerdos lo primero que deberías hacer es que tú y tu marido estéis de acuerdo y después hablarlo con él como un equipo. Y algo especialmente importante que deberías incluir en estos acuerdos es la toma de la medicación y acudir a todas y cada una de las citas con su psiquiatra, esto no debería ser negociable, ya que es su salud y probablemente la de todos los de la casa.

Si tienes alguna duda sobre estas prescripciones, no dudes en consultar de nuevo. Esperamos que te sirvan y puedas escribirnos para saber cómo sigue la situación. Ánimo.

Mujer de 68 años que no consigue descansar por las noches por los problemas de los familiares
Hola Juan, lo primero es agradecerte que tengas el tiempo para poder contestar a nuestras dudas. Mi nombre es Marisa y tengo 68 años. Te escribo porque llevo mucho tiempo sin poder dormir, me siento cansada, siempre le estoy dando vueltas a la cabeza y me preocupo por todo. He ido al médico de cabecera, me dice que tengo que tomarme las cosas de otra manera, que los problemas de mis hijos no los tengo que solucionar yo, que cuando una amiga me dice algo, no me lo tengo que tomar como su fuera algo mío… pero no sé hacerlo. La solución es que me tome pastillas para dormir y me gustaría probar algo distinto antes de tener que medicarme, porque sé que no lo voy a hacer, pero necesito cambiar mi forma de ser. MARISA

Hola Marisa, gracias por escribirnos. Por desgracia es una situación muy común, sobre todo en personas empáticas, a las que les cuesta obviar los problemas o darles cabida en otro momento. Lo que ocurre con esto es que una y otra vez mantenemos en nuestra mente esta situación y no le damos salida, porque como bien dice tu médico de cabecera, tal vez no puedas hacer nada. Es frustrante, lo entiendo.

Pero no te preocupes, para todo hay solución y lo primero es detectar el problema y tú ya lo has hecho. Para poder dejar de darle las vueltas a un problema, hay varias opciones.

Intenta hacer esto, cuando estés un buen rato pensando una y otra vez en algo que te ha contado alguno de tus hijos, una amiga o algo que has visto en la TV y no encuentras solución, lo primero que has de hacer es distraer tu mente, ¿Cómo?, pues haciendo algo que te guste y te distraiga, te pones música y vas haciendo alguna tarea, quedas con alguna amiga y no hablas para nada de ese tema, llamas por teléfono a otra persona y hablas del tiempo… vamos, cualquier cosa que te sirva a ti para distraer la mente y no pensar en ese problema concreto.

Me dirás, ya, pero no soluciono el problema, tal vez es que ese problema no lo puedas solucionar, no depende de ti. Lo que vamos a hacer con estas distracciones es crear en tu cabeza como un cajón de problemas no resueltos, problemas de otros, que no dependen de ti. ¿Qué hacer con esto?, verás que poco a poco estos problemas van solucionándose sin tu intervención, o no son tan graves como en un primer momento te creías.

Esto es un proceso que ciertas personas muy empáticas tiene y que sufren en silencio. El problema de la empatía tomada desde esta perspectiva, es creer que tú puedes solucionar el sentimiento de otro y mucho me temo que los sentimientos no se solucionan, solo se acompañan y lo que los otros esperan de ti no es una solución, sino compañía.

Gracias por escribir y por leer este consultorio semanal.

Padre divorciado con un niño de cinco años que siente que está perdiendo su hijo por la situación familiar
Hola Juan, no sabía si responderías a esta consulta o no porque tal vez para la gente no sea muy grave, pero no sé si lo estoy haciendo bien como padre, yo la escribo por si acaso. Me llamo Gerardo y tengo un niño de cinco años. Estoy divorciado desde hace tres años y la relación con mi ex es cordial. Ella se ha echado novio, llevan dos años y viven juntos. Mi hijo últimamente me habla mucho de este novio y ya le llama papa, no te voy a negar que me duele y siento que estoy perdiendo a mi hijo. Yo cuando está conmigo, dos fines de semana al mes, le consiento de todo, le llevo donde quiere, le doy de comer lo que quiere. Mis amigos me dicen que es normal, porque yo le veo poco, pero creo que debería ponerle algunas normas. Gracias por la oportunidad de poder contártelo. GERARDO

Hola Gerardo, gracias por contarnos tu problema. Pues considero que es de ser muy valiente por contar lo que nos has contado y, por supuesto, por preocuparte de que tu hijo tenga una buena educación, también desde tu casa.

Lo primero que quiero destacar es que es normal que te sientas dolido porque tu hijo llame a otro hombre papa, seguro que sientes que alguien está quitándote el puesto y en cierta forma es así. Digo en cierta manera, porque, aunque tú y su madre no estéis juntos, tú siempre serás su padre y verás que cuando sea más mayor podrás vivir momentos muy bonitos con él.

Por otro lado, el que tu hijo llame a otro hombre papa quiere decir que confía en él, le trata adecuadamente y se siente protegido; esto también es muy bonito.

Si bien es cierto que te aconsejaría, dentro de la relación cordial que tienes con la madre, que pudieras hablar sobre este hecho, ya que puede ser un elemento de confusión para el niño y desde el entorno familiar de la madre podrían rectificar a tu hijo. Por el bien del niño, por supuesto, y que no se confunda de roles familiares.

Me parece muy importante que destaques la importancia de los límites con tu hijo. A pesar de que solo lo veas dos fines de semana al mes, sería conveniente que vuestro hijo no notara que ir con papa es ir de vacaciones, ya que esto puede traer problemas en el futuro. Además, de que te estás quitando una responsabilidad que también te compete, por lo que te animo a que decidas poner unas normas, horarios y límites a tu hijo acordes a su edad. De esta forma, la relación padre e hijo pasará a un nivel más íntimo para los dos y evitará que te confunda con un amigo cuándo crezca.
Un saludo y espero que nos cuentes como te han ido estas pautas.

PUBLICITAT


Quins partits governaran a Tarragona?

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Informació bàsica respecte a protecció de dades
Responsable República Checa Press +info...
Finalitat Gestionar y moderar tus comentarios. +info...
Legitimació Consentiment de l'interessat +info...
Destinataris Automattic Inc., EEUU per filtrar spam. +info...
Drets Accedir, rectificar i esborrar les dades, així com altres drets. +info...
Informació addicional Podeu aconseguir més informació sobre protecció de dades a la pàgina de política de privadesa.

Download Premium WordPress Themes Free
Download Nulled WordPress Themes
Download Premium WordPress Themes Free
Download WordPress Themes Free
download udemy paid course for free